غزل
ماڻھون ڪٿي ها بدليا ماڻھن مزاج بدليو
ريتون وڻن ڪٿي پيون مون ڀي رواج بدليو
چُونري وٽو رلي ۽ مسلو ڇڏي هتي آ
قرضي ٿي قوم ڌيء جو ، ڏاهن به ڏاج بدليو
اڄ ڀي ته ڪونج ڪاري اڄ ڀي ته کوڙ ڀوپا
او ڙي جديد دنيا ڇا ۾ ؟ سماج بدليو
ڪيڏا وجهو ٿا ڪنڪر ھڙئي حلال ميرو
ماڻھون ڏسي چئو ٿا ،اڄ جو اناج بدليو
جهونا ڪوي جڏهن کان، ساڳو حڪيم آھي
ويا هِن مريض وڌندا اهڙو علاج بدليو
ناچيز روز شامون ، اعليٰ انعام ان کي
جيڪو سفارشي هو تنهن لئه خراج بدليو
ناچيز قريشي