غزل
سدائين رهي ٿو اهو ياد ماڻهو
ڪري جو وڃي ٿو دليون شاد ماڻهو
ڀلا ڪيئن وسري منجهان دل جي نڪري
زماني کان دل ۾ جو آباد ماڻهو
اڃان تائين آهي غلاميء ۾ ڦاٿل
ڪڏهن نيٺ ٿيندو هي آزاد ماڻهو
عدالت ۾ اونده ۽ جرڳي ۾ انڌير
ڪري ڀي ڪٿي نيٺ فرياد ماڻهو
جياري ٿو همدرد جيڪو ٻين کي
سو جيئرو رهي ٿو مرڻ بعد ماڻهو
همدرد اوڏ
