غزل
توڻ جو وقت ٿيو، ٻارڻ ٻاريو مون
دانگي چاڙهيندي،توکي ساريو مون
تنهنجي سار ٿڪل،مون وٽ پهتي جيئن
دل ۾ ويهاري ئي،در کي واريو مون
تولاء ڳهڻو ڪو،ڀانيان ٺاهي وٺان
چنڊ جو سون ڪچو، آهي ڳاريو مون
ڪڪرن مان ميڙي،بوندن چوڻون ڏيان
ٻاٻيهو ٿر جو،آ هڪ ڌاريو مون
هيل ته سوچان ٿي، ماريندا پڪ سان
سڪ جو رات به هڪ، آ سپ ماريو مون
راڻو ٿي نه سگهيس، او منهنجي مومل
توڻي عرصو ڪو،چانگو چاريو مون
ساحر هاليپوٽو
No comments:
Post a Comment