غزل وقت کي جڏهن پڙهڻ لڳو آهيان گهايل لغاري

غزل

وقت کي جڏھن پڙھڻ لڳو آھيان,

درد قوم جا ڪٿڻ لڳو آھيان.

ڊيم ٺھندو خون سُڪندو جسمن جو,

سور سنڌ جا ڏسڻ لڳو آھيان.

سمنڊ پيو زمين منهنجي ڳڙڪائي,

مان سنڌو جو اڄ سڪڻ لڳو آھيان.

ڊيم ٺاهبو آمر بضد آھي,

مان به ٻوڏون ٿي وهڻ لڳو آھيان.

درد بڻجي دل اندر ڀلي رھ من,

زهر نانگ جو پيئڻ لڳو آھيان.

رات شاعري لٿي جڏھن مونتي,

خوب سوجهرو ٿيئڻ لڳو آھيان.

آجپي جو خواب خواب رهجي ويو,

غم انهيء ۾ مان ڳرڻ لڳو آھيان.

تون جو ڪونه آيو آھين محفل ۾,

مان بي چين ٿي اٿڻ لڳو آھيان.

هاڪڙو تي اڄ نظر ڌري گهايل,

حال پنهنجي تي روئڻ لڳو آھيان.

گهايل لغاري