وڃايل وقت جون چٿرون
ٽنگين ٿيون روز سوليءَ تي
اڌوري عشق جو عالم
انڌي ڏي چنڊ جو تصور
اسانجي خيال جي دنيا
چڙهيل جيئن ديڳ ڪا دم تي
جيئڻ جو ڍنگ ڳولهيندي
ٿيون ٿا سمنڊ ۽ صحرا
لڳون ٿا حق بخشايل
پيا هون قيد قُلفن ۾
حياتي هول* جو ماتم
اسان تنها ڪيو آهي
کڻي ڪو خوف جنمن کان
لڳون ٿا بت ڪو مقدس
حياتي هي ڀلا ڇاهي؟
پڇاڻو ننڊ تائين آ
اسان کان حال ڪيو هر هر
جنوني جوش کي روڪي
لتاڙي آس ٻِيڙي جيئن
صدين جي بي سڪوني کي
ڪٽيون ٿا ٽهڪ ڏيئي جاڙا
اجايون حاصلاتون سڀ
بنا تو ڪم ڪهڙي جون
ٽنگين ٿيون روز سوليءَ تي
وڃايل وقت جون چٿرون!!
وڃايل وقت جون چٿرون!!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*نفسا نفسي...
امداد سهتو
No comments:
Post a Comment