غزل
يادن جو پڙلاءُ ڏئي ويو,
گهرو گهرو گهاءُ ڏئي ويو,
ڪير چئي ٿو, آٿت ڏئي ويو,
هو ت رڳي پڇتاءُ ڏئي ويو,
اڻ ميو مون پيار گهريو پر,
دردن جو هو داءُ ڏئي ويو,
"هاڻ نه وربو, آنءُ وڃان ٿو",
ڪهڙو ڏس سواءُ ڏئي ويو,
اڳيئي سڪ ٿي سينو ساڙيو,
ويتر تن ۾ تاءُ ڏئي ويو,
پاڻ سڃاڻو, پنهنجي ٻاريو,
"گھايل" هي ورجاءُ ڏئي ويو.
شاعر : گهايل لغاري
ڪتاب : وڻ وڻ منجھان واس
صفحو نمبر 109
سنگت روح رهاڻ
چونڊ غلام حيدر عمران
No comments:
Post a Comment