بلوچ صحبت جي شاعري

وفا جا جذيرا

نه تاريخ پنهنجي ڪا ٺاهي سگهون ٿا،

سرِ عام توکي نه چاهي سگهون ٿا،

کلون ٿا، ملون ٿا، سدا خلوتن ۾،

ڀلا ڪيئن توکي ٽاهي سگهون ٿا.

اُها رِيت ساڳي، ۽ ويراڳ ساڳيا،

محبت جا جاني، اُهي ماڳ ساڳيا،

گهٽي گهر اوهان جو، هيو تر اوهان جو،

هيو ڀاڪرن جو، وري ڀر اوهان جو،

اهي قرب تنهنجا ۽ ٿورا اسان کان،

نه وسري سگهن ٿا، نه لاهي سگهون ٿا.

وفا جا جزيرا اورانگهي وياسين،

۽ صحرا سِڪ جا به جهاڳي وياسين،

پٿون پير ٿي پيا، تڏهن به هلياسين،

محبت جي منزل ڏي رڙهندا وياسين،

اهي قرب تنهنجا سهي ڀي وڃون پر،

دغا جا هي ديرا نه ڳاهي سگهون ٿا.

نگاهن ۾ توکي سمائي صدين کان،

گلابن ۾ هر هر لڪائي ڇڏيون ٿا،

حياتي سموري کي گروي رکي هت،

اسين درد جا ڊوز کائي ڇڏيون ٿا،

جت پاڻ ’صحبت‘ هئا سجده ڪياسين،

اها من جي مسجد نه ڊاهي سگهون ٿا.

سڀاڻي ڪنهن ڏٺي آهي

سڀاڻي ڪنهن ڏٺي آهي

سـڀـاڻـي ڪـنـهـن ڏٺـي آهـي،

اٿـئـي اچـڻـو تـــــه اچ هــاڻــي،

مــتـان مــنـهـنـجــي قـبـر تــــي پــــو،

تــــوکـي اچــڻـو پــوي *ڇــاڻــي.

اوهــــان جـــي يـــاد ايــنــدي آ،

جــڏهــن ڀــي رات ٿــيــنــدي آ،

ائــيــن ٿــا نــيــڻ هــي بــرســن،

جــيـئن بــرســات ٿـيـنـدي آ،

کــڻـي واپــس وري وڃــجــان،

گـهــڙي کــن رونــقــون آڻــي.

اٿـــئــي اچــڻــو ته اچ هـــاڻـــي.

تــنـهـنـجـي ڪــائـي خـبـر نــاهـي،

تــنـهـنـجـي پــاڙي گــذر نــاهـي،

نــه ئــي ڪــو ڏس پــتـو آهــي،

کــٽـو ڪــاٿـي ســفر نــاهـي،

اســان جــو روح ٿــو هــر هــر،

مــٺـي تــوڏي پــيـو تـــاڻـي.

اٿـــئــي اچــڻــو ته اچ هـــاڻـــي.

جــڏهـن تــوکـان پــري ٿــيـنـدس،

قــسـم تــنـهـنـجـو مـــري ويــنـدس،

پـئـي دُنــيـا پــڪـاريــنـدي،

مــگـر تــوڏي وري ايــنـديـس،

هــجـي پــل دار تــي ســرڙو،

هــجـي گــردن ڀــلـي گـهــاڻـي.

اٿـــئــي اچــڻــو ته اچ هـــاڻـــي.

* ڇاڻو (شاعر جي ڳوٺ جو نالو (ڇاڻو شاهه آباد)

بلوچ صحبت علي 

سنڌ سلامت ڪتاب گهر جي ٿورن سان

غزل

نه ڪا چاندني آ، اسان جي نگر ۾،

نه ئي روشني آ، اسان جي نگر ۾.

هي ويران ڳليون، اسان جي شهر جون،

نه ڪا زندگي آ، اسان جي نگر ۾ .

اداسي اسان جي اندر ۾ آ ڇا جي،

نه ڪا شاعري آ، اسان جي نگر ۾.

ها ڀٽڪي ويا هون وفائن کي ڳولهي،

نه ڪا رهبري آ، اسان جي نگر ۾.

عبادت امن جي ڪيون ٿا گهرن ۾،

نه ڪا دشمني آ، اسان جي نگر ۾.

بلوچ صحبت علي 

سنڌ سلامت ڪتاب گهر جي ٿورن سان

غزل

تنهنجا نيڻ ڪٽورا ساجن،

منهنجو من آ صحرا صحرا.

ڏات اسان جي ڏاڍي اوکي،

زخم اسان جا گهرا گهرا.

پورن ماسي ۾ ڪيئن ملبو،

چنڊ جا توتي پهرا پهرا.

موئن جا آثار لڳن ٿا،

مسڪينن جا چهرا چهرا.

سُتل سور جاڳائي ويڙا،

ڪنهن جي بين جا لهرا لهرا

تون ته هئين نازن جي پاليل،

برهه ۾ پنهنجا بهرا بهرا.

هڪڙي ڊگهيءَ جاڳ پڄاڻان،

نيڻ هي ”صحبت“ ڳهرا ڳهرا

بلوچ صحبت علي 

https://books.sindhsalamat.com/book.php?book_id=838#43869